کودکان معمولا در سنین خردسالی 4 الی 5 سالگی شروع به جویدن ناخن می‌کنند و این یک اختلال و واکنش روانی است. هیجانات و اضطراب‌ها اغلب باعث ناخن جویدن در این سنین می‌شود. شاید ناخن جویدن، می‌تواند روشی برای ابراز دلگیریها و دلخوری‌ها و دلواپسی‌ و یا جلب توجه کودکان در این سنین باشد.

این عمل را کودکان هم می‌تواند از والدین یاد بگیرند و گاهی هم به علت وجود اضطراب و استرس به ناخن جویدن روی می‌آورند.

شاید کودک شما به علت کاهش اعتماد به نفس ناخن‌های خود را می‌جود و کودکانی که ناخن می‌جوند اغلب در نزد همسالان خود دستانشان را مخفی می‌کنند و این موضوع باعث خجالت آنها می‌شود.

به هر حال می‌تواند بیان داشته که ناخن جویدن یک اختلال محسوب می‌شود و باید تلاش کنیم که این رفتار را از دوران کودکی از بین ببریم زیرا در این مرحله آسانتر می‌باشد و شاید این مسئله تا بزرگسالی ادامه داشته باشد و بعدها به صورت یک عادت در آید.

اگر بتوانیم منبع استرس را در کودک پیدا کنیم و در رفع آن تلاش نمائیم، کودک به راحتی ناخن جویدن را کار می‌گذارد.

به چند نکته برای رفع این عادت توجه کنید:

1- کوتاه کردن ناخن‌ها

ناخن‌های کوتاه شده کمتر مورد توجه کودک برای جوید قرار می‌گیرد و این کار را هر چند روز یکبار تکرار بفرمایید و سوهان بزنید که حتی نتواند تکه‌های کوچک ناخن را به دندان بگیرد.

2- هنگامی که کودک ناخن می‌جود حواس او را به طرف دیگر منحرف کنید.

در هنگام این عمل حواس کودک را پرت کنید و از او بخواهید یک کار مهیج که او دوست دارد را انجام دهد که در آن انگشتانش هم مشارکت داشته باشد مثل بازی با یک اسباب بازی، بازی با لوگوی خانه‌‌سازی و از این قبیل.

منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-جویدن ناخن در کودکان